Wracamy do Kliczkowa, Kręcimy się wokół zamku a o 12:30 rozpoczynamy zwiedzanie z przewodnikiem. Mimo pandemii grupa jest dość liczna, ponad 30 osób. Wszyscy karnie w maseczkach słuchali opowieści pani przewodniczki. Zamek powstał w XIII w. a jego wielokrotna przebudowa w końcu upodobniła go do zamków nad Loarą, co nie trudno zauważyć. Historia ta z końca Drugiej Wojny Światowej jest podobna do innych takich budowli. Niemcy uciekali na zachód zabierając, o ile czas pozwolił, co cenniejsze rzeczy, a jak wkroczyli Rosjanie to zabierali co cenniejsze dla nich a później resztę palili. Co nie spłonęło ludność w szybkim tempie rozszabrowała i tak zostawały gołe ściany, często bez okien. W końcu lat 90-tych budynek przejęła wrocławska firma, która w ekspresowym czasie półtora roku przywróciła zamkowi dawny wygląd i wyposażyła wnętrza. Piece kaflowe i kilka elementów drewnianych w portalach są oryginalne. Reszta wyposażenia to pozyskiwane stare lub stylizowane meble, obrazy, kinkiety, żyrandole i wiele innych elementów wystroju wnętrz.
Przejeżdżamy do zamku Grodziec. Pierwsze wzmianki o Grodźcu pojawiają się już w XII wieku. Budowla przechodziła burzliwe dzieje a w czasie wojny 30-letniej zamek został zdobyty i w końcu wojny wysadzony. Odbudowano go i na początku XX wieku otwarto do zwiedzania. Działania wojenne do roku 1945 zamek przetrwał. Jak wkroczyły wojska radzieckie dokumentnie go splądrowały i spaliły. W 1959 rozpoczęto na zamku prace zabezpieczające i jego rekonstrukcję. W jednej z komnat a właściwie zbrojowni, wdajemy się w rozmowę z brodatym jegomościem ubranym w strój z epoki. Po kilku minutach dowiadujemy się, że to nie byle kto. To sam marszałek Zakonu Obroży Psa Gończego z siedzibą właśnie tu na zamku. Opowiada nam o turniejach rycerskich i o tym, że w rekonstrukcji Bitwy pod Grunwaldem rok temu był przybocznym samego Ulricha von Jungingena. Zbroja, w której wystąpił, waży nie bagatela 38 kg. W latach 70-tych Zamek Grodziec był siedzibą teatru „Laboratorium” Stefana Grotowskiego. W późniejszych latach kręcono tu wiele filmów, m.in. serial „Wiedźmin” . Zamek, co ciekawe jest budowany na wierzchołku jednego z wygasłych w tym rejonie wulkanów. Gosia ma w zwyczaju przeglądać różne foldery i wśród wielu wpadł jej w oko jeden, Versus Studio & Art Galery. Adres Grodziec 5, więc nieopodal. Padł rozkaz jedziemy i pojechaliśmy. Gdzieś na końcu wsi odnaleźliśmy żółty, świeżo wyremontowany dom z którego natychmiast wybiegła nam na powitanie jedna z mieszkanek, Martyna. Natychmiast nas zaprowadziła do galerii z prawej strony domu i powiedziała, że artystka zaraz przyjdzie. Zniknęła na chwilę za drzwiami z których wydobywał się zapach przyrządzanego posiłku a za chwilę wyszła do nas, serdecznie się witając Patrycja a właściwie Pati Dubiel, bo tak się przedstawia. Stworzyły tu obok swojego mieszkania razem z Martyną galerię, jak mówią młodszą siostrę galerii z Wrocławia przy ul. Jatki 11. Pati ochoczo nam opowiadała o wszystkim co dotyczyło samego domu jak swojej twórczości, choć jak sama twierdzi nie jest artystką a zwykłym rzemieślnikiem. Pracuje w szkle, chyba najtrudniejszym materiale a jej wyroby w jaskrawych kolorach są niezwykle oryginalne. W galerii są również prace innych artystów i nie tylko ze szkła. Jeden z wyrobów szczególnie wpadł Gosi w oko i postanowiliśmy wspólnie, że go kupimy. Po półtorej godziny rozmów nie tylko na tematy sztuki postanowiliśmy uwolnić dziewczyny od swojego towarzystwa i spokojnie zjeść doglądany w międzyczasie przez Martynę posiłek. Jeszcze tylko wspólne zdjęcie i wyposażeni przez dziewczyny w dwa wiejskie jaja wyruszamy w kierunku kolejnego zamku, szukając po drodze noclegu i przeżywając to niezwykłe spotkanie z niezwykłymi dziewczynami. Na pewno tam kiedyś wrócimy, tym bardziej, że nas serdecznie zapraszały.
Piotroskie
 |
| Wejście do zamku w Kliczkowie |
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz