W jak malowniczej scenerii przyszło nam jeść, to zdjęcia
tego nawet nie oddadzą ale jest okazja pokazać kupiony jeszcze w Czarnogórze
palnik.
Już wieczorem zakupiliśmy bilety wstępu, więc teraz penetrujemy
okolicę. Na tym wzgórzu rozciągają się ruiny iliryjskiego miasta Byllis,
założonego w IVw.p.n.e.
Jest tu fragment amfiteatru na 7,5 tyś widzów, ruiny
term, świątynia wczesnochrześcijańska, gdzie w pokucie za wczorajsze zachowanie
Gosia leży krzyżem. Największe jednak wrażenie zrobił na nas widok ze wzgórza
na meandry rzeki Wjos. W ciszy kontemplowaliśmy go dość długo i zastanawialiśmy
się nad ogromem natury i maleńkością ludzkich problemów. Stwierdziliśmy zgodnie,
że tego malowniczego obrazu nie odda żadne zdjęcie, przynajmniej zrobione
przeze mnie.
Wyjeżdżając zauważyliśmy również upojonego tutejszym pejzażem
konia. Pejzaż jaki jest, każdy widzi, ale koń?
Po stwierdzeniu, że Piotroskie
tu Byllis miód i wino pillis ruszyliśmy co koń wyskoczy na północ.
W przydrożnym straganie za 50 leków zakupujemy arbuza i
pałaszujemy go w całości. Tak pysznego dotychczas jeszcze nie jedliśmy. Przy
okazji wspomnę, że jedzone do każdego posiłku pomidory mają smak pomidorów,
trudno się dziwić, skoro dojrzewają w pełnym słońcu.
W Beracie standardowo wspinamy się najpierw do twierdzy nad
miastem i obchodzimy wokół.
To miejsce jak i całe miasto wpisane jest na
światową listę dziedzictwa UNESCO. Dotacje z tego tytułu są zauważalne, chociaż
Gosia przestrzega przed zapuszczaniem się w ciemne i mało dostępne zakątki, bo
grozi to poważnymi komplikacjami dla powonienia. Przy wyjściu zahaczają nas
młodzi ankieterzy i Goga udziela odpowiedzi na 20 pytań. Jedno z nich brzmiało
– czy czuje się Pani bezpiecznie w Albanii? Bez namysłu padła odpowiedź – tak.
Podjeżdżamy
pod wzgórze zamkowe i przechadzamy się uliczkami osmańskiego starego miasta, które dzięki charakterystycznym oknom
dało nazwę Beratowi – miasta tysiąca okien.
Po drugiej stronie rzeki Osum jest
podobne, lecz chrześcijańskie osiedle z podobnymi oknami i czerwonymi dachami.
Mamy 60 km w górę rzeki Osum a jest 17:30, więc ruszamy czym
prędzej. Przed zmierzchem udaje nam się dotrzeć do miejsca widokowego na kanion
wyżłobiony przez rzekę.
Zdjęcie jest mało czytelne ale jutro się poprawię,
ponieważ tutaj jest kamping i zostajemy na noc.
OPiotroskiesum
