Piotroskie w podróży: 14 maja, sobota

….. w Arequipie, do której dojechaliśmy o 9:00 rano, po 10 godzinach, znaleźliśmy się na wysokości bliskiej wysokości Rysów. 2335 m n.p.m. To pierwszy etap naszej aklimatyzacji. Będziemy dłuższy okres na wysokościach powyżej 4000 m. Już po wyjściu z dworca zauważyliśmy ośnieżone szczyty. To wulkany o wysokościach około 6000 m n.p.m. Chachani i El Misti. Ten drugi miał erupcję w 1985, więc zupełnie niedawno. Do hotelu jedziemy po kilka osób taksówkami. Nasza, ale ponoć inne również, była w takim stanie, że obawiałem się czy w ogóle dojedziemy. Bardzo wysokie spowalniacze na jezdniach nasz kierowca pokonywał z wielką ostrożnością. Jak widać doskonale wiedział, że większa prędkość mogłaby wykończyć jego auto. Na miejscu mogłem przyjrzeć się z bliska naszej taksówce. Lepiej nie myśleć co było pod maską. Wyruszyliśmy do centrum, a że była to pora obiadu szukaliśmy jakiejś jadłodajni. W zadaszonym targowisku znaleźliśmy taką z bardzo przystępnymi cenami. Porcje nie do przejedzenia. Wystarczy zjeść jedno danie i człowiek ledwo wstawał od stołu. Pospacerowaliśmy między stoiskami gdzie wszystkie lady, czy to z żywnością, czy z materiałami mieniły się wspaniałymi kolorami. Zwiedzamy teraz klasztor Św. Katarzyny z XVI w. To właściwie małe miasteczko w niskiej zabudowie, z wąskimi uliczkami i wieloma zakamarkami. Wszystko to w kolorach ceglastym i niebieskim. W czasach swojej świetności klasztor zamieszkiwało 480 sióstr a obecnie jest ich kilkanaście.
Z najwyższego punktu w klasztorze rozpościera się widok na wulkany, które przywitały nas rano na dworcu autobusowym. Po zachodzie słońca wracamy do centrum i podziwiamy teraz w świetle sztucznym tutejszą katedrę. Jak inne budowle w tych okolicach jest niska, co gwarantuje przetrzymanie nierzadkich tu trzęsień ziemi. Wracamy do hotelu, bo jutro wcześnie wyruszamy.

equipa Piotroskie