25
sierpnia, wtorek Esperance, Great Ocean Drive
Do Esperance dzisiaj mamy 340 km, więc ruszamy czym prędzej.
Zaraz po skręcie w szutrową drogę, tu nazywaną gravel road zaczął się widok jak
w Polsce. Jedynie połaci rzepaku nieco większe.
Co prawda wiosna zaczyna się
dopiero 21 września ale tutaj już zimą zaczyna się wegetacja a najpiękniej jest
właśnie we wrześniu. Zwykle przyjeżdżaliśmy w czerwcu i lipcu i pierwszy raz
trafiliśmy na tak kolorową porę.
W Esperance jesteśmy około 14:00. Pokręciliśmy
się trochę i żeby nie stracić słońca ruszyliśmy na turystyczną drogę - Great
Ocean Drive. To odcinek 25 km trasy
wzdłuż wybrzeża z kilkoma miejscami widokowymi. Równolegle przez kilka
kilometrów tej trasy biegnie droga rowerowa. Gosia już zaordynowała atrakcję na
następny dzień. Biedne moje, jeszcze zakwaszone uda.
Na jednym z lookoutów kilku
gości popijało piwko. Kiedy podeszliśmy powiedzieli, że widać whales’y.
Zapytaliśmy – po jednym, czy po dwóch piwach? Roześmiali się ale pokazali w
stronę oceanu. Nie mogliśmy uwierzyć w to co zobaczyliśmy. Jakieś 300 m od nas
taplały się trzy ogromne wieloryby. W ruch poszła kamera a ja pognałem po długi
obiektyw do auta. Amatorzy piwa odjechali a my jeszcze z pół godziny
przyglądaliśmy się baraszkującym olbrzymom. Trafiliśmy na okres ich migracji
ale gdybyśmy byli sami nie umielibyśmy rozróżnić z tej odległości fal od
zwierząt. Kolejny plus dla piwa.
Dalej trafiliśmy na wysokie pióropusze wody,
które tworzyły ogromne fale rozbijające się o krawędzie płyt skalnych.
Na koniec zostawiliśmy sobie
Pink Lake, jezioro w którym woda jest różowa. Niestety nie w tym okresie. Zabarwia
się tak dzięki żyjącym tu glonom podczas lata kiedy jest wyższa temperatura. W
zabarwieniu ale na pomarańczowo pomógł mi na szczęście widowiskowy zachód
słońca.
pinktroskie
