21 sierpnia, piątek Gloucester Tree, Dania, Dolina
Gigantycznych Eukaliptusów
Naszym posiłkom zwykle towarzyszą ptaki żebrzące. Dzisiaj
przy śniadaniu ten jadł z ręki a przy kolacji ten czarny jak cyrkowiec łapał
rzucane kawałki chleba w dziób.
Jesteśmy w Pemberton, stolicy drwali i przemysłu drzewnego.
Patrząc na rozmiar tutejszych drzew to drwale musieli trenować w Puszczy Sahara
:). Postanowiłem zdobyć tutejsze, najwyższe drzewo Gloucester o wysokości 58
metrów. Pierwotnie wykorzystywane przez ówczesnych drwali jako wieża
obserwacyjna do wykrywania pożarów.
Na atak oczekiwaliśmy kryjąc się przed
deszczem w obozie szturmowym, czyli naszym Holdenie. Wstrzeliłem się w okno
pogodowe i rozpocząłem wspinaczkę metodą sztucznych ułatwień. Droga wytyczona
została jeszcze w początkach XX w, jest solidna ale mimo wszystko
niebezpieczna.
Wszystkie mięśnie mam napięte do granic możliwości. Docieram na
wysokość 49 m i łapczywie wdycham powietrze do płuc. Stąd droga na szczyt już
jest prosta. Ten odcinek został przebudowany w latach 70-tych i z drewnianych
platform zrobiono stalowe, z aluminiową schodnią. Jestem już na szczycie i
cieszę oczy wspaniałym widokiem nad czubkami niższych drzew.
Długo nie mogę
przebywać na tej wysokości. Mięśnie
zaczynają palić i zejście czyni to bardzo niebezpiecznym.
Kiedy
szczęśliwie stawiam stopy na ziemi nie pozostaje mi nic innego, mimo bólu w
lewej nodze jak zaprezentować zebranej
publiczności w liczbie trzech triumfalne
- ta dam! Gdyby nie rękawiczki
Gosi nie zdobyłbym szczytu. To udowadnia, że sukces był zespołowy.
Szczęśliwi
wyruszamy do Doliny Gigantycznych Eukaliptusów. Po drodze napotykamy spalony,
odradzający się las. Tutaj często lasy eukaliptusowe, wydzielające olejki
eteryczne ulegają samozapłonowi. Spala się tylko kora i liście, i prawie
natychmiast pojawiają się świeże pędy.
Ale oprócz ogniowych kataklizmów same
również w sposób naturalny zrzucają starą korę.
Robimy krótki wypad do Danii. Tak nazywa się tutejszy obszar
i główne miasteczko.
Dojeżdżamy do eukaliptusowych gigantów. Za jedyne 15 AUD od
osoby spacerujemy na wysokości koron drzew po zbudowanych platformach. Najwyższym
punkt ma tylko 40 m. Cóż to w porównaniu do porannego zwycięstwa.
Druga część
zwiedzania to ścieżka wśród najstarszych drzew pozbawionych dla bezpieczeństwa
koron, ponieważ są bardzo płytko ukorzenione. Cesarskie Imperium Eukaliptusów
Gigantów. Najstarsze, 400-letnie pamiętają czasy bez białych kolonizatorów, tak
ja z pewnością ta babcia (Grandma). Tego typu zgrubienia, to efekt reakcji
obronnej rośliny na ataki bakterii, grzybów i innych pasożytów.
Kolację z pomocą czarnego żebraka zjadamy na
tempa, bo okazało się, że panie z obsługi zamykają park na noc o 17:00.
W drodze do Albany, kolejnego wybranego przez
Gosie miejsca na naszej trasie nagle rozległ się nieznany dźwięk i na tablicy
rozdzielczej Holdena pojawił się napis – check engine. Blady strach na nas padł – przecież jeszcze
tyle przed nami. Jako że nie mieliśmy zasięgu sieci postanowiłem dojechać do
Denmark i tam zadzwoniliśmy do wypożyczalni. Dowiedzieliśmy się, że
zatankowaliśmy 91 zamiast 95 oktan i stąd ten błąd. Wszystko jest ok, możemy jechać
dalej. Wznosimy za to toast na postoju australijskim Cabernet z winnic Margaret
River przy pierwszy raz na tym wyjeździe rozgwieżdżonym niebie.
Gigapiotroskie
