31 sierpnia, poniedziałek
Perth, powrót do Polski
Wylatujemy dzisiaj o 22:50, więc postanowiliśmy pochodzić
trochę po City. Niezmordowany Heniu podwozi nas do centrum mimo, że już
dokładnie wiemy jak dostać się samemu. Sami więc wrócimy. Spacerujemy co rusz
chowając się przed strugami deszczu. Tradycyjnie wysyłamy do nielicznych kilka
kartek pocztowych.
Rozgrywamy kolejną partyjkę kości w Mc Donaldzie, która
pieczętuje moją druzgocącą porażkę na tym wyjeździe i penetrujemy sklepiki z
pamiątkami. Ze zdumieniem stwierdzamy, że wczoraj w kilku przypadkach nieco
przepłaciliśmy. Jak w wielu miastach Australii tak i w Perth miesza się
współczesna architektura z XIX wieczną wiktoriańską.
Obecnie część w pobliżu
portu nad Swan River jest remontowana i bardzo trudno tam się dostać.
Aby się
wydostać używamy jednego z busów – Blue Cat, który obok trzech pozostałych,
obsługujących City jest bezpłatny.
W drodze do King’s Parku udaje mi się
uchwycić Aborygenkę na wózku inwalidzkim, której potok wulgarnych słów w
kulturalny i spokojny sposób powstrzymał kierowca. Nie wiemy dlaczego tak
pomstowała, bo zrozumieć było trudno ale dalszą część podróży siedziała
spokojniutko.
Do parku zwykle przyjeżdżaliśmy po zmroku.Tym razem przeszliśmy
całą promenadę wielkich eukaliptusów
poczynając od ogromnego figowca po pomnik bohaterów obydwu wojen światowych.
Kilka drzew, jako że to zima miała na sobie ubranka.
My nasze ubranka zimowe
wkładamy do walizek i udajemy się na lotnisko. Robimy jeszcze nalot na Hanię,
której zagrałem dwie piosenki na pożegnanie. Na lotnisku z Heniem uściski i po
odprawie wykorzystujemy pozostałe minuty na karcie telefonu. Dopiero wczoraj
dowiedzieliśmy się, że przy zakupie otrzymaliśmy jakiś ogromny kredyt i
mogliśmy od początku dzwonić na krótkie rozmowy do Polski. O 22:00 siedzimy już
w samolocie. Przed nami prawie 11 godzin lotu do Doha w Katarze. Gosia dobija
leżącego wygrywając kolejne dwie partie w kości. Z Doha do Londynu lecimy
największym samolotem pasażerskim A-380 zabierającym 512 osób.
Tym razem tylko
6,5 godziny. O 14:00 lądujemy na Heathrow i do wylotu do Berlina mamy ponad 5
godzin. Tutaj w barze Gosia dokumentnie mnie zniechęca do gry w kości ustalając
wynik całego wyjazdu na 25:17. (masakra!)
Z lekkim opóźnieniem stratujemy i o 22:20 już naszego czasu lądujemy na
Tegel. Do Szczecina jedziemy autokarem Follow Me a taksówka dowozi nas na
Turkusową kilka minut po 2:00. W Perth
jest teraz 8:00 rano 2 września czyli w
podróży licząc start od Henia byliśmy 32 godziny.
Teraz tylko spać ale czy się uda?
Za jakiś czas podsumowanie całego wyjazdu
australopiotroskie
